Ik vertrek

Dagelijks hebben we te maken met een taalprobleem. De Brazilianen spreken nauwelijks Engels en ons Braso-Portuguès bestaat ook uit niet meer dan een handvol praktische uitdrukkingen. We komen er meestal wel uit met Franse woorden, die we op quasi-Portugese wijze een draai geven. Veel kans dat we elkaar dan verstaan…Itanhaem had een aardige hoofdstraat met de in onze ogen de merkwaardige afwisseling van rommelige winkeltjes, luxe, westers aandoende kledingzaken en eetgelegenheden. Daar doen ze véél aan in Brazilië: eten! We waren moe en kozen voor een snelle avondhap uit de warme vitrines van een Braso-vreettent. Met carne, franca, pollo of peixe in de deegflappen is het lastig kiezen. De inhoud is steeds anders. In dit geval troffen we het. De bediende riep iemand aan op het terras en een oudere heer kwam aanleunen bij de counter. What do you want? vroeg hij in verdraaid goed Engels. Wij wezen op de bewuste delicatessen en hij vertaalde de inhoud van de maaksels. Dat bracht tevens leven in onze vertaler. “Where are you from? …Oh, Holland? I was in Holland, when I travelled to Sweden….”. Hij had er ook een jas van konijnenvel gekocht tegen de kou. Wat hij in Zweden deed, werd niet duidelijk, maar wèl dat hij van alles aanpakte en 15 jaar in Engeland had gewoond. Op onze vraag waarom hij Brazilië verlaten had, hulde hij zijn antwoord in geheimzinnigheid: “The situation in that time.” Wij: “Polical reasons?” Hij: “Something happened…hard to tell.” Dan merk je dat je in een heel andere, wereld terecht bent gekomen: Zuid-Amerika. Onze Braziliaan ontmoette ooit een landgenote die als droom had in Engeland te wonen. Aan die wens kon hij voldoen en verwekte 2 kinderen daar. Aangezien zijn vader hìer een invloedrijke man was, kon hij hier burgemeester worden. Familierelaties bepalen hier mede je status kennelijk. Het huwelijk strandde echter en hij keerde weer terug naar Brazilië. Geen auto, geen uitkering nu, maar hij leeft hier simpel en gelukkig. “Wat is jullie opgevallen in Brazilië?” was zijn vraag. Wij wilden niet gelijk de armoede en rommel te berde brengen, want het blíjft zijn land natuurlijk. Onze tafelgast vulde het zelf in: In Europe you only can change things. Everything IS  already there.. In Brazil you take a piece of forest, cut it and create something new that was not made before. Zo hebben we nog niet naar onze verschillen gekeken. Wat een verrassend inzicht. We leren dagelijks bij in onze contacten met de locals.