We zwaaien de vogelaars gedag in het mooie Hotel Parque de Lagoa in Tavares. Dit hadden we gisteren niet durven dromen, toen we van de weg af gingen en over kinderkopjes en modderwegen het centrum bereikten. De natuur blijft schitterend! Vogels, koeien, paarden en veel honden, die vooral hard naar ons blaffen! Af en toe een huis en er wordt enthousiast naar ons gezwaaid. Wij vliegen, net als de vogels, ook de weg over! Als we in Palamares do Sul aankomen hebben we 145 km op de teller staan. Onze magen hebben we kunnen vullen, met vis, vlees, verse groenten (bloemkool, sperziebonen, spinazie), rijst en zwarte bonen (samen 10 euro) in een restaurant. Hier hadden we helemaal niet opgerekend. Brood blijft in de tassen. Kunnen we morgenvroeg eten, want voor het eerst hebben we een hotel zonder ontbijt. Een kniesoor, die daar wat van zegt (18 euro)!
Op zondag 4 augustus sta ik op de galerij van het "Shopping Centre Palamares" mijn Cachacas te drinken en kijk uit over het kleine stadje. Cachacas is een lokale sterke, kleurloze drank die naar jenever met een scheut sinaasappelsap smaakt.
Geen idee waarvan het gebrouwen is, want het Portugese opschrift is abracadabra. Ons handboekje "Portugees- Nederlands" laat ik achterwege.
De 38% had ik wel begrepen en ik sip aan de halfzoete slobber.
Voor mij knettert af en toe een motorfiets langs. Dan is het weer stil.
Of nee, stil is het nooit helemaal, want je hoort honden in de verte. Overal zijn hier honden. Los lopend in de straat, geketende erfhonden langs de wegen, opgesloten in schuren en in groepen van 4 à 5 in het veld.
Palamares is redelijk donker, want straatverlichting bevindt zich alleen op de kruispunten. De directe uitstraling is lichtelijk bedreigend, want mannen met capuchons, onverlichte winkelramen en overal tralies ogen op het eerste gezicht niet opbeurend.
Bij nadere beschouwing lijkt dit unheimische gevoel echter tussen onze oren. Vrouwen lopen in hun eentje op straat met een tas boodschappen, pubers spelen ontspannen kakelend op hun skateboards en meisjes van ca 10 jaar zwalken op onverlichte fietsjes naar huis.
Over mij hoofd trekken luidruchtig honderden ibis-achtige vogels naar de Lagos, de enorme binnenzee die we vandaag gepasseerd zijn.
Waar bij ons platanen of lijsterbessen in de straat staan, versieren oliepalmen hier de rommelige straten. Boven mij staat de Melkweg en schittert een veelvoud van de sterren die in Nederland met moeite te zien zijn. Rare wereld: hier zie je dingen die je bij ons alleen uit de Wikipedia haalt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten