Verrassingen!

Gisteren was de wind onze grootste vriend, maar nu is hij onze grootste vijand. We hebben hem pal op kop. Maar aangezien we weer in de bewoonde wereld zijn, deert ons dat niet. We hebben lange afstanden overbrugd, waarvan we dachten dat we geen water en geen eten konden krijgen. Toch is alles heel erg meegevallen. Peeetje heeft al een half jaar geleden op google maps alles verkend. Ik wil dat niet zien. Ik wil verrast worden. Daarom passen wij zo goed bij elkaar. Peeetje bereidt voor en ik word verrast. Zo valt alles op zijn plek. We hebben altijd wel eten voor een paar dagen bij ons. Ik kan altijd fietsen, behalve als ik de hongerklap heb. Vandaag sukkelen we lekker voort. De zon staat hoog aan de hemel en we stoppen vele keren. Hier in Brazilië zijn de mensen arm, maar toch ook weer niet (vind ik). De natuur is prachtig, de lucht schoon en waar we nu fietsen hebben ze volop ruimte. De verschillen tussen arm en rijk zijn zichtbaarder, dan bij ons. Four-wheel-drive wagens, naast paard-en-wagen van de schillenboer. Het liedje van Wim Sonneveld over het tuinpad van mijn vader, zing ik alsmaar in mijn hoofd.

Er zijn rechthoekige kinderhoofdjes, die vlak liggen en veelkantige keien, die scheef liggen. Die laatste vind je in Brazilië!

We bezoeken stalletjes-waar wij de enigen zijn-met plaatselijke delicatessen, sprookjesbeelden en ook oude beelden uit katholieke kerken. Het doet me denken, aan mijn strooptochten van  vroeger in de buurt van Megen. Daar stond een schuur en als ik geluk had, vond ik een oud parochiebeeld van een afvallige gelovige! Ook hier lopen de kerken op het platteland leeg. Gisteren stond een kerkdeur open. Twee mensen in een bank en de pastoor op het altaar. That's it!
We komen nu bij de kust. Er zijn campings, prachtig gelegen in de zandduinen, maar die zijn gesloten. We vinden een kamer met uitzicht op het strand in Cidreira (www.hotelcastelo.com.br.). Al om half drie geven we de pijp aan Maarten. We hebben een rustig dagje verdiend en gaan genieten van een Braziliaans toeristenstadje in de winter! Alhoewel we niet gedacht hadden, dat dit plaatsje zo groot was. In het midden van de hoofdstraat is zelfs een wandel- en fietsboulevard. De zoveelste verrassing vandaag!

 hoe ver kan moederliefde gaan?