Dit verhaal had ik al gepubliceerd, maar stond niet op het blog. Dat was balen. Nog maar 'n keer!
Maar twee kamers beschikbaar:))
Al surfend op het internet tijdens onze regenachtige dagen in Ararangua, kwamen we op een hotel in Laguna via booking.com. Ja, je moet wat doen als je niet kan fietsen! Waarom niet iets doen, wat we nooit doen? Een kamer boeken in Laguna. Volgens het weerbericht kunnen we deze mooie plaats aan de Atlantische Oceaan wel halen. Zo te zien, ligt het hotel mooi vlakbij zee. Ze vragen geen creditcard en voor maar 110 reaal (34 euro) hebben we deze kamer. We moeten er vlug bij zijn, want er zijn nog maar twee tweepersoonskamers en een eenpersoonskamer beschikbaar. Ik vul netjes al mijn gegevens in, zelfs mijn telefoonnummer in Rotterdam (ze vragen erom, zodat ze me kunnen traceren). De reservering komt gelijk binnen : Bedankt, Annelies! Uw reservering is nu bevestigd.
Na 100 km denken we dat we in Laguna zijn (dat staat op de borden), maar mooi niet! We moeten nog een kilometer of 10 verder. En wat voor 10 km. Eerst een brug van 2,8 km. De strook, waarover we heen moeten is een smal streepje. Daarnaast een spleet, waar je zo het bruine water ziet. De weg is eenbaans. Weet je wat, ik ga over het stukje gras fietsen langs de spoorlijn, die vlak naast de weg loopt. Mijn stuur hou ik verkrampt vast om mijn evenwicht de bewaren. Het rare is, dat ik denk te kunnen sturen met mijn tong. Die zet ik vast in mijn wang. Het doet me aan vroeger denken, aan mijn tante Iet als ze aardappels schilde. Haar tong rolde met de krul van de aardappelschil mee en plonsde naar buiten, als ie klaar was. Hup de pan in. Nu zet ik mijn stuur vast met mijn tongpunt, hard ingedrukt in mijn wang. Langs de spoorlijn gaat niet meer. Ik buts de weg weer op. Peter is al vooruit. Ik zie hem niet meer. Lange vrachtwagens denderen langs me heen. Ze kunnen ook niet uitwijken. Het gaat goed. Peter staat de wachten. Hij heeft het gehaald en ik dus ook. Nu vlug naar het door ons gereserveerde hotel. Moet een eitje zijn, maar het wegdek is abominabel slecht. Gaten, spleten, kinderkopjes, losse stenen, zand en keien. Mijn wiel mag niet tussen twee keien komen, want dan zijn de rapen gaar! En....we kunnen het hotel niet gevonden krijgen. Dit doen we nooit meer! Gelukkig heeft Peeetje het adres op de kaart geschreven. We vragen en vragen en vragen. Iedereen wijst alsmaar rechtdoor. Peeetje wil het opgeven, maar ik vind het niet netjes als we niet komen opdagen. Stel je voor, dat ze naar mijn huis in Rotterdam bellen waar we blijven. Het grappige is dan wel, dat ze Spaans sprekende mensen aan de lijn krijgen. In mijn huis wonen voor zes weken de ouders van Carolina uit Chili. Plots ziet Peeetje een bord met hotel Renascenca (www.renascencahotel.com.br). Oeps, is het nu gesloten? O nee, daar staat een deur open. Een kamer kost 270 Reaal, maar wij hebben een reservering voor maar 110. Arme mensen, hebben ze eindelijk gasten en dan betalen ze minder dan de helft. Moeten ze ook nog geld afstaan aan booking.com? Dat kan ons niet deren. Wij genieten van een kamer met uitzicht op zee en doen ons dingen van alledag: wandelingetje op het strand, koud biertje, douchen, fietsbroek wassen, bloggen, e-mail ophalen en boterhammen eten (we hebben onze warme prak al binnen). Morgen gezond weer op!
Maar twee kamers beschikbaar:))
Al surfend op het internet tijdens onze regenachtige dagen in Ararangua, kwamen we op een hotel in Laguna via booking.com. Ja, je moet wat doen als je niet kan fietsen! Waarom niet iets doen, wat we nooit doen? Een kamer boeken in Laguna. Volgens het weerbericht kunnen we deze mooie plaats aan de Atlantische Oceaan wel halen. Zo te zien, ligt het hotel mooi vlakbij zee. Ze vragen geen creditcard en voor maar 110 reaal (34 euro) hebben we deze kamer. We moeten er vlug bij zijn, want er zijn nog maar twee tweepersoonskamers en een eenpersoonskamer beschikbaar. Ik vul netjes al mijn gegevens in, zelfs mijn telefoonnummer in Rotterdam (ze vragen erom, zodat ze me kunnen traceren). De reservering komt gelijk binnen : Bedankt, Annelies! Uw reservering is nu bevestigd.
Na 100 km denken we dat we in Laguna zijn (dat staat op de borden), maar mooi niet! We moeten nog een kilometer of 10 verder. En wat voor 10 km. Eerst een brug van 2,8 km. De strook, waarover we heen moeten is een smal streepje. Daarnaast een spleet, waar je zo het bruine water ziet. De weg is eenbaans. Weet je wat, ik ga over het stukje gras fietsen langs de spoorlijn, die vlak naast de weg loopt. Mijn stuur hou ik verkrampt vast om mijn evenwicht de bewaren. Het rare is, dat ik denk te kunnen sturen met mijn tong. Die zet ik vast in mijn wang. Het doet me aan vroeger denken, aan mijn tante Iet als ze aardappels schilde. Haar tong rolde met de krul van de aardappelschil mee en plonsde naar buiten, als ie klaar was. Hup de pan in. Nu zet ik mijn stuur vast met mijn tongpunt, hard ingedrukt in mijn wang. Langs de spoorlijn gaat niet meer. Ik buts de weg weer op. Peter is al vooruit. Ik zie hem niet meer. Lange vrachtwagens denderen langs me heen. Ze kunnen ook niet uitwijken. Het gaat goed. Peter staat de wachten. Hij heeft het gehaald en ik dus ook. Nu vlug naar het door ons gereserveerde hotel. Moet een eitje zijn, maar het wegdek is abominabel slecht. Gaten, spleten, kinderkopjes, losse stenen, zand en keien. Mijn wiel mag niet tussen twee keien komen, want dan zijn de rapen gaar! En....we kunnen het hotel niet gevonden krijgen. Dit doen we nooit meer! Gelukkig heeft Peeetje het adres op de kaart geschreven. We vragen en vragen en vragen. Iedereen wijst alsmaar rechtdoor. Peeetje wil het opgeven, maar ik vind het niet netjes als we niet komen opdagen. Stel je voor, dat ze naar mijn huis in Rotterdam bellen waar we blijven. Het grappige is dan wel, dat ze Spaans sprekende mensen aan de lijn krijgen. In mijn huis wonen voor zes weken de ouders van Carolina uit Chili. Plots ziet Peeetje een bord met hotel Renascenca (www.renascencahotel.com.br). Oeps, is het nu gesloten? O nee, daar staat een deur open. Een kamer kost 270 Reaal, maar wij hebben een reservering voor maar 110. Arme mensen, hebben ze eindelijk gasten en dan betalen ze minder dan de helft. Moeten ze ook nog geld afstaan aan booking.com? Dat kan ons niet deren. Wij genieten van een kamer met uitzicht op zee en doen ons dingen van alledag: wandelingetje op het strand, koud biertje, douchen, fietsbroek wassen, bloggen, e-mail ophalen en boterhammen eten (we hebben onze warme prak al binnen). Morgen gezond weer op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten