Hoezo, geen bergen?

nummer 77

We kunnen vandaag pas laat ontbijten. Om acht uur. Dat is het verschil als je in een toeristische pousada verblijft. Alle keren hebben we tussen de arbeidende klasse vertoeft. Daar behoren wij ook toe, d.w.z. vroeg uit de veren en hup aan het werk. Vandaag is alles anders. Om negen uur zitten wij pas op onze fietsen. Bij km 30 krijgt Peeetje een lekke band. Een groot stuk glas heeft zijn buitenband doorboort en een piep klein gaatje in zijn binnenband gemaakt. We zoeken een plekje in de schaduw en mijn fietsenmaker vervangt de binnenband. Vanavond zien we wel weer verder! Horzels vinden ons ook lekker. Ik wapper en sla ze weg en reik ondertussen tangetjes en ventielen aan a la Leontien! We hebben brood en water en verder niks. Mooie stranden liggen diep weg van ons vandaan. Dan op nummer 77 (7 is mijn geluksgetal, ik ben geboren op N.C.B. Laan 77 en ik ben het zevende kind van een goed katholiek, liefdevol gezin), vinden wij een restaurant. Hoe kan het toch zo zijn? De hele dag komen wij 'NIKS' tegen en dan dit! We verorberen een heerlijke maaltijd, drinken veel aqua en gaan weer goed doorvoed en vrolijk verder. Het is wel bikkelen. Ik heb nog nooit zo'n hoge bergen gezien. De Alpen, Pyreneeën, Dolomieten zijn er niks bij. Hoezo terug naar de (vlakke) kust? Pas bij km 55 kunnen we afdalen naar Paraty. Peeetje skypt met zijn broer en ik heb een facebook chat met mijn zusjes (Nuenen-Oss-Brazilië).  Rare wereld, of niet dan?

mijn fietsenmaker in actie

vis, rijst, bonen en salade