Weer beter!

In het hoerenmotel werd ik midden in de nacht wakker! Ik had het koud en warm tegelijk. Ik lag ook te kreunen, maar om een andere reden, dan op de kamer naast ons (lees verhaal Peter). Meteen aan de Ibuprofen 600 mg en daar ben ik weer op in slaap gevallen. Volgende dag hoefden we maar 30 km naar Montevideo en dat ging goed. Rond half zes lag ik in bed met een slaapzak voor min 10 over me, fleecetrui aan en de verwarming op hoog. Peter vermaakte zich met Jack Daniels en  verhaaltjes schrijven. Meteen aan mijn meegenomen antibioticakuur begonnen. O, o waar zijn mijn principes? Veel homeopatische winkeltjes gezien met Bach remedies tijdens mijn korte wandelingetje. Als ik wakker werd dreunde ik positieve affirmaties op en me voorgenomen als ik echt ziek word, kan ik naar huis.
De medicijnen deden hun werk, ik hield me 'n dag rustig en volgende dag was Peter zeer verbaasd, dat ik na een onrustige, zweterige nacht (mijn hele leven kwam voorbij) zei: "We gaan fietsen!" Na 50 km wist ik, dat er een plek om te slapen was. Dat gaf rust. Ik nam cola na mijn ontbijt. Dit heb ik geleerd in India! Dat stopt diarree. En jawel hoor, ontbijt bleef binnen.
Het was een strakblauwe lucht, gunstige wind en al gauw fietsen we langs de boulevard van Montevideo duimen krijgend en bon dia roepend. Nog een enkele zwerver, die uit een container zijn eten zocht en toen was Montevideo al weer een herinnering.

Ik was weer in mijn element. Om half  negen was het zes, om half tien 10 en om twaalf uur 14 graden. Lagen kleding gingen uit. Peter deed zelfs zijn lange broek uit. En zo eindigde deze superdag met 94 km op de teller in Hosteria Bella Vista om vier uur in de middag. Zelfs nog tijd om voor het donker een wandeling langs het strand te maken! En.....ik had zelfs weer zin in een (klein) biertje! Weer beter en ik weer beter!