Gered!

We hebben enerverende dagen achter de rug. Eerst de klim over de kinderkopjes met het idee in ons hoofd, dat we ons tentje bij een benzinestation moeten opzetten. En de dag daarna moeten we 115 km over de snelweg fietsen, terwijl vrachtwagens op weg naar Sao Paolo, een stad waar 20 miljoen mensen wonen, ons voorbij razen. Het kan niet anders. Er is geen andere weg. Over het strand is geen optie voor ons. Maar we vertrouwen erop, dat het goed komt en zo geschiedde. De klim halen we (lees verhaal PP 800 m) en nog eens 12 km erbij en we vinden bij een tankstation een hotel voor vrachtwagenchauffeurs. Simpel, maar schoon en erg goedkoop. Voor 15 EUR met z 'n tweeën zijn wij onder de pannen. We stoppen lekker vroeg en we hebben een extra biertje verdiend, vinden we zelf! Met mijn sunlight stuk zeep was ik onze zweethemden en fietsbroeken en span een lijntje in de douche.

opletten

Van der Valk redt het hier niet , maar Peeetje wel

Onze dag op de snelweg beginnen we in de mist, die na een half uur optrekt. We zitten hoog in de bergen. De uitzichten worden weidser en mooier en de lucht blauwer. We moeten goed opletten, maar toch kunnen ook nog genieten. We fietsen op het dak van de wereld. Dit is eens mindfullness in top! En weer vinden we 10 km voor Cajati een hotel voor truckers. Wat een belevenis iedere keer. De praatjes, die we maken terwijl we maar een paar woorden Portugees spreken. De vriendelijkheid, de hulpvaardigheid (onze fietsen krijgen net zo'n goed plekje voor de nacht als wij en onze tassen worden gedragen), de bewondering en niet te vergeten het lekkere eten (5 EUR p.p). De buffetten zijn grandioos. Rijst en zwarte bonen (het volksvoedsel), pasta's, vlees, vis en heel veel verse groenten. We eten dit normaliter 's middags-lekker ouderwets- maar vandaag was het er niet en hebben we boterhammen weggewerkt, dus gaan we ons er in de avond aan te buiten met een wijntje deze keer(en slapen meteen slechter)!